Ik voel me zwaar vanmiddag. Ik zit in een stoel en zie mezelf zitten. Ik weet niet goed of ik iets wil en wat ik dan wil. Ik heb mijn halters gepakt en oefeningen gedaan. Omdat ik denk dat het helpt als ik ergens tevreden over kan zijn. Ik heb een glas water gedronken, een paar appjes verstuurd. De zwaarte blijft.
En dan valt mijn oog op mijn engel. Dit stuk boomschors vond ik eens in het bos. Voorzichtig droeg ik haar op handen en thuis gaf ik haar een voetstuk van klei zodat ze kon staan. Naast dat dit heel praktisch is, zie ik er ook de symboliek in van het met elkaar verbinden van het geestelijke en het aardse. Nu werpt het zonlicht de kleuren van het glas-in-lood raam op mijn engel. Ze is prachtig. Dat licht ….. Ik spring op en pak mijn camera.
Lieve Justine,
Wat n mooie engel!
Deze engel
lijkt wel van goud, door het zonlicht en de kleuren van het glas in lood…..
Zo zie je dat ineens zwaarte in lichtheid kan overgaan, prachtig!
Ik herken deze overgang en maak t ook geregeld mee, dat n kleine kleurnuance in je blikveld weer licht werpt op je leven.
Je hebt deze mijmering mooi verwoord en geeft n derde n lichtflits in n wereld, die niet altijd gemakkelijk is.
Dank je wel, Justine!
Prachtig!Je bent een Engel!!
Licht en kleuren zijn fantastisch..het bijzondere gevoel dat je kan krijgen van zo een mooi onderwerp!
Wat mooi! Heb er geen woorden voor.