Deze week stuurde ik een brief aan opinie@nrc.nl. Hij werd niet geplaatst en omdat ik vind dat mijn invalshoek onderbelicht wordt in de media discussie over wat er op de bruiloft van minister Grapperhaus gebeurde, maak ik er een mijmering van. Dit is wat ik schreef aan NRC:
Ons koningspaar met een restauranthouder op de foto, gasten van minister Grapperhaus die zich niet aan de anderhalve meter regel houden op zijn bruiloft. Ik vermoed dat velen zichzelf zullen herkennen in deze voorbeelden. Ik in ieder geval wel. Ik merk dat het niet lukt om steeds afstand te houden, ook al ben ik me voortdurend bewust van de regel. Iemand houdt mij zijn mobiel voor om een foto te laten zien, of legt het mobieltje zelfs in mijn hand. Ik neem een pakketje aan bij de voordeur. Ik loop tussen de tafeltjes door naar een plekje op een terras. De ober zet een kopje koffie voor me neer.
Regels met exacte afmetingen en aantallen schieten volgens mij hun doel voorbij. En dat is: de kans op besmetting zo klein mogelijk houden. Dit vraagt om een soort zevende zintuig waarmee we ons voortdurend en bewust afvragen of het verstandig is wat we doen. Ik ben voor algemene richtlijnen die ieder van ons op elk moment en afhankelijk van de omstandigheden toepast.
Dan kunnen we met het vingertje wijzen vervangen door begrip met een glimlach, en handhaven door meedenken over hoe het wel kan. Dan komt er ruimte voor uitleggen, afwegen en finetunen. Dan worden we weer individuele mensen in plaats van pionnen op het spelbord van regelmakers.
Beste Justine,
Deze mijmering raakt mij in mijn hart. Wat zou dit mijn behoefte aan vrijheid, ruimte en autonomie invullen. Wat zou het verwarmend zijn als we met een begrijpende glimlach elkaar weer kunnen aankijken ipv met een blik die meet hoe groot de afstand is.
Ik ga vandaag hiermee beginnen.
Dankjewel voor je mijmering.
warme glimlachende groet, Wilma Kloet
Dag Justine,
Dank voor je mooie mijmering en pastelkleurige tekening!
Ik kan me goed vinden in je gedachte en zie ook dat onze feilbaarheid menselijk is!
Het bewust “ afstand houden” is dan ook niet altijd vanzelfsprekend!
Laten we hopen dat de “afstand van 1.50 m” ooit weer opgeheven wordt.
Het is menselijker elkaar nader te komen en toegankelijk te zijn.
Groet ine
Mooi. Dank je voor deze woorden <3
Ja…precies..
Er zijn regels,en als de gene die ons nota benen,in de regering zitten,en een voorbeeld voor de publiek moeten zijn..
Merk zelf,dat ik voortdurend op mijn hoede moet zijn..
Vorige week in de bus,spraak ik een mede passengier aan,om haar mond kapje op te doen,waarna werd lacherig en laconiek
Door de bus chauffeur gereageerd..
Een glimlach en lief zijn ,kosten geen moeite,en zijn altijd zeer welkom..