Tussen mijn spullen kwam ik een boekje tegen met gedichten die ik in de jaren 90 schreef. Ik was in die tijd aan het herstellen van een echtscheiding en van borstkanker. Ergens in mij vond ik de kracht en de moed om voor mijn drie kinderen te zorgen en de kost te verdienen. Ik heb toen geleerd wat een potentie er zit in tegenslag.
Mijn verlangen naar harmonie en naar voluit leven groeit naarmate ik voor grotere uitdagingen kom te staan. Met het gevolg dat ik me innerlijk te pletter werk op momenten dat mijn lijf en geest misschien meer gebaat zouden zijn bij ‘go with the flow’ en ‘take it easy’. Ik heb deze manier van overleven leren accepteren. Met die acceptatie kwam een manier van relativeren mee die me helpt om met mildheid om mezelf te glimlachen.
In zo’n intensiteitsbubbel zat ik toen ik die gedichten schreef. Een ervan heet ‘communicatie’. Ik schreef het een paar jaar voordat ik in 1998 kennis maakte met Geweldloze Communicatie. In dat gedicht probeerde ik te beschrijven hoe een respectvolle en kwetsbare ontmoeting er voor mij uitziet. En hoe spannend die kan zijn.
Het raakt me mijn woorden opnieuw te lezen.
communicatie
er is om ons heen geen leegte
maar lucht, geluid en vibratie
tussen ons in is een halverweegte
een vage, voelbare sensatie
geen grens, maar doorlaatbaar
als jij of ik dat wenst
ik open me, maak een gebaar
en laat jou toe in mijn mens
ik laat jou binnenkomen
en daar komt iets in beweging
iets nieuws begint te stromen
een toegevoegde beleving
die geef ik aan jou terug
ik weet niet wat jij ermee doet
tot je weer bij me komt, over de brug
en we verder groeien, samen, vol moed
Je weet het raak te verwoorden! Fijn om te lezen en me te realiseren hoe subtiel het is en wat erin gebeurt – in deze halverweegte!
Dankje voor het delen,
groetjes,
Antoinette
Bijzonder gedicht met veel kracht
Lieve Justine,
Dank voor je mooie tekst en het gedicht over “ communicatie”
Voor mij is het een bijzonder gedicht, temeer daar ik vaak “ miscommunicatie” om mij heen waarneem.
“Luisteren” is n gave en “empathisch luisteren” een “ goddelijke gift”.
Juist dit is een voorwaarde voor een zuivere communicatie.
Wat zou de wereld er dan anders uitzien!
Met dank en groet
Ine Castelijns