structuur en spontaniteit

Als ik me omdraai in bed word ik volgens mij altijd even wakker. Vannacht gaan een aantal omkeringen gepaard met een terugkerende gedachte. Omdat die vermoedelijk in mijn dromen zijn oorsprong heeft, wordt pas na een aantal keren helder waar het om gaat. En dan duurt het nog even voordat er woorden bij komen. Structuur en spontaan, zoiets. Op de ene zij is het structuur en op de andere spontaan. De context ontgaat me maar ik erken dat ik in mijn leven voortdurend van structuur naar spontaan ga en weer terug. Structuur is nodig als houvast, om me veilig te voelen en kalm. Het is de basis van waaruit spontaniteit kan ontstaan. In mijn spontaniteit ben ik helemaal niet bezig met hoe ik overkom. Het oordeel over mezelf valt weg en daarmee zet ik eventuele oordelen van anderen op afstand.

Ik ga zitten met het plan om in een tekening structuur over te laten gaan in spontaniteit. Dat lukt natuurlijk niet. Het wordt meer spelen met het loslaten van vaste vormen. De achtergrond die ik er later overheen zet (en die in wezen dus voorgrond is) begint wel spontaan. Maar al gauw gaat berekening een rol spelen, want het moet wel mooi en evenwichtig worden. Ik besef dat ik ervan uitga dat als ik zomaar spontaan ga zitten tekenen dat het dan lelijk wordt. Hm, best vreemde gedachte. Dus mijmer ik nog even verder. Spontaniteit ontstaat als ik me senang voel en in de beweging van het moment ben. Het is een cadeau dat zich spontaan aandient zonder dat ik erop aanstuur. Dus eigenlijk zoals ik meestal mijn tekeningen laat ontstaan. Gaan zitten voor het papier met de pastelkrijtjes of potloden op tafel en wachten … tot mijn hand een kleur kiest en begint.

De tekening die je bij deze mijmering ziet, is niet de tekening waarin ik probeerde van structuur naar spontaniteit te gaan. Het is een tekening die ik een paar dagen eerder maakte. Ik opende mijn doos met pastelkrijt boven een schoon en leeg papier. Toen ik de doos open schoof, vielen de krijtjes eruit want ik had hem blijkbaar op zijn kop vast. Nadat ik de krijtjes voorzichtig had weggehaald, bleven er kleine stukjes gruis over. Mijn vingertoppen begonnen spontaan met de gekleurde kruimels te spelen en zo … .