klein

Een keer in de maand ga ik naar een avond van de bezinningsgroep. Elke bijeenkomst heeft een thema. Iedere deelnemer draagt een tekst aan. Dit kan een gedicht zijn, een lied, een citaat, een bijbeltekst of een zelf geschreven herinnering, analyse of mijmering. Zittend in een kring lezen we onze teksten aan elkaar voor. We luisteren en reageren met stilte … en na afloop ontstaat er een gesprek. Ik geniet altijd van de diversiteit aan benaderingen, de kleurrijke verzameling van teksten die bij elkaar komen naar aanleiding van één woord.

Dit keer is het thema KLEIN. Gisteren zat ik te wrotten aan mijn computer. Ik kwam er niet uit. Alles wat ik bedacht was niet origineel genoeg, te gewoon. Ik zocht naar een invalshoek waar mijn vrienden van zouden opkijken, het liefst met een illustratief voorbeeld. Met een opstandig en bozig gevoel gaf ik het op.

Vanmorgen werd ik wakker met een glimlach. Ik maakte het veel te groot. Ik hoef geen gastcollege filosofie over dit onderwerp te geven, het hoeft geen artikel in een tijdschrift te worden. Het is gewoon een stukje voor de bezinningsgroep, iets dat aan een paar mensen wordt voorgelezen.

Ik kan groot denken en met zevenmijlslaarzen aan mijn voeten de wereld willen verbeteren. Met het gevolg dat ik mezelf voorbijloop en eindig met frustratie en onvrede. In de loop van mijn leven heb ik geleerd dat ik het best gedij bij kleine stapjes. Ik ben nieuwsgierig en leergierig, dus ik luister en lees graag. Maar ik zit gauw vol, heb tijd nodig om te kauwen op details en vooral, om daarvan te genieten.