In Canada mogen huisartsen sinds kort natuurbezoek, in de vorm van een gratis jaarabonnement op een nationaal park, voorschrijven aan patiënten met stress gerelateerde klachten. Gelukkig kan ik vanuit mijn huis zo de natuur inlopen. Dus ik kan mij ieder moment van de dag onderdompelen in dit medicijn.
Mijn overbuurvrouw is 100 jaar en nog altijd gaat zij iedere dag met haar rollator een blokje om. Ze vertelde me laatst dat ze nog nooit zo’n mooie lente had meegemaakt. Geweldig! Ik ken dat gevoel ook. Ieder jaar beleef ik de levenskracht van al die bomen, planten en bloemen alsof het de eerste keer is. Niet te bevatten zo groots.
Soms hoor ik een stemmetje dat zegt dat, als ik alle oorlog en onrecht van de wereld serieus zou nemen, niet zou mogen genieten. Dan ben ik in verwarring en heb een ander stemmetje nodig dat mij vertelt dat de natuur geen einde kan maken aan oorlog en onrecht. We kunnen er wel kracht uit putten. Die kracht kan helpen extra zorgzaam te zijn, extra begrip te hebben voor de mensen om ons heen en ver weg. We kunnen de oorlog niet oplossen, we kunnen wel bijdragen aan vrede in onze directe omgeving. We kunnen genieten van het leven zonder de ellende, die er ook is, te ontkennen.
Ja, mooi verwoord!
Wat weer een mooie mijmering , Justine , dank je wel!
Deze lente is inderdaad overdadig en groots.
Dit is n fel contrast met de dood, waar ik ook niet aan ontkomen kan.
De pril groene blaadjes en de vele bloemen zijn n confrontatie van mij met de onafwendbare dood.
De dood en t leven horen onherroepelijk bij elkaar.
Ook dat is mij deze lente weer helder voor ogen komen te staan .
Maar er is hoop, er komt altijd weer een lente !
En zo zij het!
Zo herkenbaar Justine, dankjewel.