BOEKEN
Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe het zou zijn in een wereld zonder boeken te leven. Moeilijk. Ik bedoel dat ik het me moeilijk kan voorstellen en dat ik het moeilijk zou vinden zonder boeken te leven.
Het is drie dagen geleden dat ik ‘het Vuur van de Vrijheid’ van Wolfram Eilenberger uit had en ik ben nog niet aan een nieuw boek begonnen. Ik voel een lichte onrust, alsof ik een basis mis, een gekleurde bril om door naar de wereld te kijken. Ik lees af en toe een paar regels in een boek van Marieke de Vrij over bezield ouder worden, ik lees mijn lief voor uit Raadsvader van Jolande Withuis. Dat helpt wel, maar toch. Ik heb het houvast nodig van een boek waar ik de dag mee kan beginnen en eindigen, en waar ik tussendoor naartoe kan gaan als het schikt.
Als kind las ik al veel. In ons grote gezin vond ik mijn rust met een boekje in een hoekje. Op de middelbare school las ik Eline Vere voor mijn lijst en dikke boeken van Charles Dickens. Als jonge moeder kwam ik wat lezen betreft niet aan mijn trekken. Ik miste de intellectuele en emotionele voeding.
Boeken zijn als ontmoetingen die mede bepalen wie ik ben, wat ik denk en hoe ik leef. Ik weet inmiddels wanneer de interactie met een boek mij goed doet en wanneer niet. Vroeger dwong ik mezelf een boek braaf uit te lezen wanneer ik er eenmaal aan begonnen was. Dan voelde ik me soms chagrijnig en ongelukkiger dan wanneer ik een boek las waarbij ik innerlijk tot mijn recht kwam. Ik heb inmiddels geleerd een boek weg te leggen zodra ik merk dat ik er niet rijker van word.
Ja, door te lezen, veel te lezen groei je en word je meer en intensiever jezelf. Het is voeding.
Ik heb vaak gedacht: hoe zou het geweest zijn als… Wij hadden vroeger tien tot twaalf kinderen in huis, geen radio (een overblijfsel van de oorlogsperiode toen het gevaarlijk was er een te hebben?). We hadden met zijn allen EEN boek. Wie de schrijver was weet ik niet meer, de titel wel: “Toen moeder ziek was”. De kinderen in dat boek hadden een heerlijke tijd bij Heeroom. Omdat ik het boek vaak las zal het toch wel invloed hebben gehad op mijn leven. Verder hadden we nog een koekjestrommel op de schouw staan. Ik was niet geinteresseerd in de koekjes maar wel in de afbeeldingen van allerlei wilde dieren op de trommel. Ook dat zal zeker invloed gehad hebben op mijn verdere leven. Het lezen van boeken had lang geen prioriteit. Ik ben wel op zoek gegaan naar de wilde dieren in Afrika. Daarna pas, veel later – te laat natuurlijk – kwam de liefde voor het lezen.
Wat een bijzonder verhaal Ad. Je hebt je taaltekort gelukkig ingehaald want je leest nu niet alleen, je schrijft ook. Voor jezelf en voor ons schrijfclubje.
Jaaaa, boeken.
Ik ben meestal in minstens 10 boeken tegelijk bezig…
Wat weer n mooie krijttekening!
En ik kan bevestigen dat boeken ook mijn leven verrijken .
De “ mijmering “ is dan ook voor mij in de roos!