vervaagd

Ik experimenteer de laatste tijd met het maken van tweeregelige gedichtjes. Deze bijvoorbeeld.

eenmaal in het licht vervaagde het

in het donker was het toch helder geweest

Ik word wakker en wil nog niet bewegen. Ik hou ervan mijn slaaplichaam langzaam tot bewustzijn te voelen komen. En ik ben altijd benieuwd wat mijn eerste gevoel, mijn eerste gedachte zal zijn. Vandaag is dat een tevredenheid waar ik nog even in wil blijven soezen. Ik kom uit een droom waarin alles met elkaar in evenwicht is, de omgeving, de mensen, ikzelf. Alles is even weldadig welkom. Ik doe en zeg precies dat wat past in het geheel. Het kost me geen moeite.

Dan denk ik aan een email die ik gisterenavond binnenkreeg. Hoe en wat ik zal antwoorden, schiet me direct te binnen. Ik rek me uit, stap uit bed en doe wat gedaan moet worden. Ik ontbijt in gezelschap van een stichtelijk woord uit een meditatief boek. Dan open ik mijn laptop en zoek het emailtje op. Mijn handen zweven boven de toetsen. Ik zoek naarstig naar wat een uur geleden nog zo evident was … en het is weg. Ik ben het kwijt.