toeval

Als er toevallig iets gebeurt dat ik niet had verwacht en als ik daar volop van kan genieten, voel ik een soort tintelende opwinding.

Zo ook de dag dat we met de Vrije Vogel in Stavoren aankomen. Aan de oever net buiten de haven vragen we aan de mensen van een kleine kruiser of ze iets op willen schuiven, zodat wij er nog tussen kunnen. Want de haven ligt helemaal vol. Tevreden met ons plekje pakken we onze boodschappentas en lopen naar de supermarkt. Als we terugkomen, is langs de oever een rood-wit lint gespannen en alleen ons schip ligt er nog. Een vriendelijke meneer legt ons uit dat deze oever gereserveerd is voor de skûtsjes en hun aanhang i.v.m de wedstrijd skûtsjessielen van morgen. Door een misverstand was dit nog niet aangegeven. Hij verwijst ons naar een stukje oever vlak voor de sluis naar het IJsselmeer. Dat stuk is van Rijkswaterstaat. Bij hoge uitzondering mogen we daar twee dagen liggen, en nog wel gratis.

Van heinde en verre zijn mensen per boot, auto of trein naar Stavoren gekomen om dit mee te maken en wij plonsen achteloos neer op de eerste rang. We zien de wedstrijdvloot zich formeren en hebben goed zicht op alles wat door de sluis moet. We bewegen ons in en om het feestgedruis heen. Gezeten op eigen tuinstoeltjes zitten we uren op de dijk en laten ons door een luidspreker stem precies vertellen wat we zien. Een welkome aanvulling op wat we zelf als ervaren zeilers al gezien hadden. De zon schijnt en Langweer wint vandaag. Dit is leven. En wij hebben de hoofdprijs want wij zijn erbij.