Vandaag is een dag waarop ik werkelijk geen enkel plan heb. Het luikje in mijn hoofd waarachter de controleur zit die voor mij de tijd in de gaten houdt, bijhoudt of ik wel genoeg zinnige dingen doe op een dag, dat soort dingen – dat luikje blijft dicht.
Op de een of andere manier wordt het een puzzeldag. Ik ben een grote legpuzzel aan het maken. Driek stuurt mij via Whatsapp puzzeltjes door en tussendoor buig ik mij over de puzzels in de krant.
Na het avondeten ga ik naar mijn werkkamer en maak een tekening. Als die klaar is, kijk ik er van een afstandje naar. Het krijt zit nog aan mijn handen. En ik vraag me af wat ik nu weer getekend heb. Het is duidelijk dat mijn controleur zich niet bemoeit met mijn tekeningen. Daarom voel ik me zo heerlijk vrij als ik teken. Ik leg het materiaal voor me neer, ga zitten en wacht tot mijn hand een kleur kiest. Terwijl mijn hand boven het papier zweeft, ontstaat er een besluit voor een eerste lijn. Dat is een kostbaar moment want ik weet dat die lijn bepalend is voor de compositie die gaat ontstaan.
Als een tekening af is, laat ik die op me inwerken. Wat zegt die over mij en over hoe ik de dag beleefd heb? Het is als een puzzel die ik wil oplossen. Dan denk ik aan de puzzeltjes die we elkaar in deze quarantaine tijd toesturen. En ik besluit mijn tekening van vandaag bij deze mijmering te plaatsen met een vraag aan jullie.
Wat zie jij in deze tekening?
Als je het leuk vindt om je antwoord te delen, kun je het als reactie op de site plaatsen. En misschien wil je het voor jezelf houden, of alleen naar mij sturen via justineantoinettemol@gmail.com .
Lieve Justine,
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik de kleuren en de vorm van de tekening prachtig vind!
Ik word er rustig van!
Het blauw associeer ik met lucht en zee en de zandkleur met strand en aarde! De vorm is golvend en licht in beweging, kortom rust en ruimte!
Een omarming
Ine
Mooi hoor, Justine. Ik zie rondingen, die voor elkaar langs gaan. Doet me denken aan bewegende billen en benen bij wandelen en fietsen. Maar dan is bovenaan alles afgesneden. Alsof de bewegingen onbewust gaan. Die 2 zwarte punten links, zijn dat gaten, die al in het papier zaten? Maakt dat ik aan marionetten denk met draaipunten. Hoe je tekent met het krijt heeft een zacht, dromerig effect.
Ik puzzel ook veel. Voor mij heerlijk, maar ook verslavend.
Ik ben benieuwd of anderen heel anders kijken naar je tekening. Groetjes! Odile
Heel verrassend, jullie duiding van de tekening. Lucht en water, rust en ruimte, bewegende benen op de fiets. Iemand anders zag 2 borsten en weer iemand anders een platvis. De puntjes zijn inderdaad 2 gaatjes die in het papier zaten, toevallig.
Wat er bij mij opkwam, terwijl ik tekende en erna was dit. Het leven, als een vol glas, is uit evenwicht en helt in de tekening naar links. Het zwart onderaan duwt omhoog en veroorzaakt de disbalans. En er is genoeg kleur en licht en kracht om dat aan te kunnen.
Wat jullie erin zien, heeft voor mij net zoveel bestaansrecht. Ik ben geraakt door wat een tekening, gemaakt in een minuut of 20, innerlijk in beweging kan brengen.
hartegroet, justine