Wanneer ik zomaar zonder doel uit het raam sta te kijken, geniet ik van het samenvallen met mezelf. Ik geniet daarvan omdat ik weet dat ik straks weer met Driek ga overleggen hoe we de Kerstdagen willen doorbrengen en op welke dag we de kinderen zullen uitnodigen. Ik vraag me af of ik ook van dit moment aan het raam zou genieten, als ik hier alleen woonde en de vanzelfsprekendheid van liefdevol gezelschap er niet was. De gedachte aan dit scenario doet mijn hart krimpen. Ik kijk als het ware over de rand van een put en zie het zwarte gat van de eenzaamheid.
Hierover mijmerend ga ik aan mijn bureau zitten en laat mijn handen een tekening maken. Verbaasd kijk ik naar het resultaat. Zo op het eerste gezicht lijken deze wervelende kleuren ergens anders over te gaan. Het woord uitbundig komt bij me op. Uit bundig, uit in de zin van naar buiten, en bundig in de zin van bundelen. Een gebundelde energie die zich krachtig uit. Zo voel ik me als ik kan delen wat er in mij bruist en het leven in uitwisseling met de ander rijker en voller wordt.
Ik kijk weer naar de tekening en zie dat het rood van de kern een weg naar buiten zoekt en die niet kan vinden. De energie stokt. Als dat gebeurt, voel ik me gefrustreerd en machteloos. Er is buiten mij zoveel van datzelfde rood, dat bruisende leven, en ik kan er niet bij. Dan ben ik eenzaam. Heb ik dan toch een tekening over eenzaamheid gemaakt?
Ja, die uitbundigheid, die eruit kan komen in het contact met anderen, met geliefden, die je zien en met wie het prettig resoneert! Uitbundigheid en uitwisseling, die kracht geeft, warmte, levenslust en zoveel meer!
Ja, en ik herken het krimpen van het hart bij het denken aan een ander scenario!
Hopelijk zijn er dan nog mensen, bij wie onze kern kan blijven stromen, gehoor kan vinden met wat voor uitbundigheid dan ook, ook als er donkerder kleuren overheersen! Dat wens ik ons allemaal toe!
Hallo Justine,
Liefde voor de ander
Liefde voor het samenzijn
Delen van wat er in je bruist
Kleurrijke energie
Fijn dat je het naar buiten bundelt
Dank je
Lieve Justine,
“Bund” Is ook “bond”..verbinding!
Ik wens je toe, op alle levels, dat je warmte, zich verbindend, met de andere kleuren (frequenties), zich volop naar de “buitenwereld” kan wervelen.
In jouw tekening lees ik die wens, maar óók duidelijk jouw Kracht!
Marijke
Heel herkenbaar, die momenten van angst voor verlies en eenzaamheid… In jouw tekening zie ik een embryo, met als kern het rood van het hart. Het hart, de bron van vreugde en geluk, is verbonden met je hogere zelf, de onvoorwaardelijke liefde, het ene. In je tekening is ook de navelstreng te zien die je daarmee verbindt. Eenzaamheid is dus eigenlijk maar een illusie….