Toen in het voorjaar mijn oog eenmaal gevallen was op de jonge spruiten van een beukenboom, zag ik die overal waar beukenbomen stonden. Enthousiast liet ik ze zien aan mijn kleinkinderen. Ik vertelde dat de beukennootjes een nestje gemaakt hadden in de aarde en dat er, door de zon en de regen en het eten […]
deel van het geheel
Op een rommelmarkt koop ik voor één euro een puzzel van 5000 stukjes. Er staan 45 stralende mensen op met een verscheidenheid aan kleuren, leeftijden en culturen. Een paar weken later staat de puzzeldoos op een enorme tafel in de grote zaal van Belmonte, het gebouw waar ik woon. Het tevoorschijn toveren van al die […]
onrustig
Mensen zeggen tegen mij dat ik zo heerlijk rustig ben. Daar voel ik me dan een beetje ongemakkelijk bij want ik ben niet altijd zo rustig als dat ik overkom. Ik kan rust uitstralen terwijl mijn innerlijk op volle toeren draait. Ik herinner me nog hoe ik deze houding in mijn werk als trainer ontwikkelde. […]
verbonden
Het stormt buiten. Ik lig op een bed bij het raam en laat de wolken door me heen waaien. Geboeid kijk ik naar de zwiepende takken van een enorme struik. Het is alsof ze hun uiterste best doen elkaar aan te raken en dat dit steeds maar niet lukt, als bij een Tantaluskwelling waarbij het […]
versmelten
VERSMELTEN Wandelend langs de Pitz, een kabbelend bergbeekje in Oostenrijk, kom ik langzaam in een cadans. Mijn skistokken prikken net iets eerder in de sneeuw dan dat mijn voeten de grond raken, da-dam da-dam da-dam. Met mijn ogen scheer ik langs de gedeeltelijk besneeuwde hellingen, de scherpe lijnen tussen rotsen, bomen en lucht. Ik heb […]
overweldigend
Sinds ik van de week deze tekening maakte, hoor ik steeds een zinnetje in mijn hoofd. HET LEVEN IS SOMS BEST OVERWELDIGEND. De woorden ‘soms’ en ‘best’ zijn misschien te eufemistisch, want welbeschouwd vind ik leven in deze tijd behoorlijk overweldigend. Als ik tenminste laat binnenkomen wat er zoal langskomt – in de krant, op […]